Wie ons op 21 januari 's morgens vroeg de trein zag nemen, dacht wellicht dat wij voor weken op reis vertrokken… In Zaventem aangekomen nemen we nog snel een foto want twee “lichtgewichtjes” met zes zware koffers en nog wat handbagage zie je ook niet dagelijks inchecken voor een vlucht naar West-Afrika! De reacties op FB zijn dan ook hartverwarmend.

Na een tussenlanding in Sierra Leone brengt Brussels Airlines ons veilig en wel naar Liberia. Hoe fijn is het om meteen enkele bekenden te zien (ik woonde vier jaar lang in Liberia van aug. 2010 tot aug. 2014) die bereidwillig meehelpen met de koffers! De luchthaven hier kan je immers niet vergelijken met een luchthaven in het Westen, het is een drukte van jewelste in een heel kleine ruimte waar iedereen grabbelt om toch maar zijn bagage van die lopende band te krijgen… De taxirit naar ons hotel zal zeker Isabelle nog lang bijblijven: de grote hitte, de vreemde geluiden die één van de banden maakt, de wandelaars die plots opduiken aan de rand van de weg, het roekeloze inhalen, het nachtelijke leven, al die eerste indrukken doen iets met je!

Onze eerste dag is meteen een heel aparte dag, heel Monrovia lijkt wel uitgedoofd en alle scholen en alle winkels zijn dicht. Vandaag wordt immers in het SKD stadion ver buiten de stad de nieuwe president ingehuldigd. George Weah neemt de fakkel over van Ellen Johnson Sirleaf en wordt de 25ste president van Liberia. Hij is een professionele voetballer op rust en de laatste jaren ook Liberiaans politicus. Wij hebben enkele afspraken, ontmoeten onze chauffeur en krijgen een rondleiding in de Europese Delegatie. Later die dag brengen wij een verrassingsbezoek aan Living Faith, de weeshuisschool waar ik vier jaar lang vrijwillig een paar dagen per week les heb gegeven. Onderweg zien wij massa's en massa's mensen opgesteld aan de kant van de weg, zij zijn op terugweg van SKD en willen een glimp opvangen van hun nieuwe leider. Iedereen is piekfijn uitgedost want dit is een echte FEEST-dag!

Dinsdagmorgen vertrekken wij uit het hotel want straks ontmoeten we Kris en Marijke die al eerder naar Liberia reisden en zes dagen lang in het binnenland de medische projecten opvolgden. We logeren met z'n allen in het huis van Janny, een Nederlandse vriendin, getrouwd met een Liberiaan, die ik leerde kennen toen ik hier woonde. Wat fijn dat er nog mensen zijn met een heel groot hart!
Wanneer Kris na uren wachten in de garage eindelijk “thuis” komt, vertrekken we allen samen naar St-Peeters Town. Elisabeth, de verpleegster/vroedvrouw met wie wij al jaren samenwerken, wacht ons op en de kinderen van het dorp zingen en dansen voor ons in het plaatselijke kerkje. De dorpsverantwoordelijken laten blijken dat zij op onze steun rekenen voor het bouwen van een clinic en zelfs de laatste container die we vorig jaar stuurden, staat al geparkeerd naast de woning die voor ons AoH-team voorzien is… We krijgen bovendien nog een lekkere (heel pikante) Liberiaanse maaltijd aangeboden!

Op woensdag 24 januari bezoeken wij onze AOH Rock Hill
Community School en krijgen we een warm welkom in elke klas. De leerlingen van de Junior High School zitten in rijen buiten de klaslokalen want zij hebben testen voor het eind van hun eerste semester. Dit zouden wij niet overleven denk ik, examenvragen verwerken bij 30 graden Celsius…
Terwijl Kris als coördinator van AoH de administratie overloopt met Rebecca, onze Liberiaanse directrice, gaan wij aan de slag met het op bolletjes winden van de meegebrachte kluwen wol en katoen. Als we onze workshop “haken” tot een succes willen brengen, dienen we goed voorbereid te zijn! Tegenover de school is een openluchtcafé waar 's namiddags allen samen een glaasje drinken voor we in Monrovia City schoolboekjes gaan kopen die we morgen willen schenken aan de weeshuisschool van Brother Mars. En wanneer we bij zonsondergang (rond 19u.) bij ons verblijf aankomen, heeft Emmanuel, onze housekeeper, een heerlijk diner voor ons klaar! Nu eens geen kip maar… vis!

Donderdagmorgen vertrekken we om 09.00u naar Living Faith en krijgen ook hier een hartelijk welkom van de leerlingen. Wat zijn we verbaasd wanneer we enkele oud-leerlingen van Mia zelf voor de klas zien staan! Hun vier jaar extra Engelse les werpt dus duidelijk vruchten af. Na een anderhalf uur durend programma maken we de kinderen van het weeshuis (33) blij met de meegebrachte sporttenues.
Op de middag proberen we te lunchen in Golden Key, maar tevergeefs… We eten dan maar koekjes uit onze voorraad. Om 15.00u hebben we afspraak met het team in onze AOH school voor onze eerste workshop haken. Dit wordt op heel veel enthousiasme onthaald. In een mum van tijd maken de leerkrachten zelf tal van armbandjes, haarbanden, tasjes, enz… Wat een fijn gevoel dat we hen een nieuwe handwerktechniek kunnen aanleren.

Het is een drukte van jewelste als we de volgende dag bij de Rock Hill School aankomen voor het feest ter gelegenheid van het einde van het eerste semester. De examenstress is voorbij en de leerlingen verwennen de gasten met zang en dans.
Nu en dan wordt het programma onderbroken voor een stiltemoment naar aanleiding van het overlijden van een security-man van de school. Hij bezweek op 40-jarige leeftijd vorige maand aan een longontsteking. Niettegenstaande de weinige middelen waarover ze zelf beschikken, wordt een mooi bedrag opgehaald voor de verdere studies van zijn kinderen.

Daarna begint het feest echt wanneer iedereen verwend wordt met een warme maaltijd, aangeboden door AOH Belgium. Het geluk straalt van de gezichtjes!
Ter afsluiting trakteren we het team in het openluchtcafé vlakbij, meer is er niet nodig voor een goed gesprek tussen Europeanen en Afrikanen. Die avond brengen we door in Janny's huis, waar we ons ondanks de grote hitte goed amuseren.

Zaterdagmorgen vroeg hebben we afspraak met de oudste meisjes van Rock Hill om samen met de leerkrachten het haken onder de knie te krijgen. Tot onze verwondering staan enkele jongens aan onze deur te dringen om ook deze cursus te mogen volgen. Iedereen (ook de jongens!) zijn zeer handig in het haken en verrassen ons al snel met prachtige haakwerkjes. Onze missie is geslaagd: nu kunnen de oudsten aan de slag met de jongsten.
De grote interesse voor deze activiteit zorgt ervoor dat wij's namiddags de stad Monrovia intrekken op zoek naar wol en haakpennen. In Carey Street maken we de dag van een winkelier héél goed! Wij genieten nog na op het terras van een hotel en skypen ondertussen eens met onze partners. Niet te geloven dat dit reeds onze laatste avond in Liberia is….

De koffers zijn dit maal snel gepakt en daar het zondag is, gaan we snel nog even de sfeer opsnuiven in de Bethel Cathedral vlakbij ons verblijf. Ongelooflijk hoe uitbundig ze hier samen vieren, je krijgt meteen zin om mee te dansen en te zingen! De auto wordt volgeladen en we rijden richting Libassa Ecolodge, een resort waar het heerlijk vertoeven is. In de vroege avond gaat het dan richting luchthaven, want om half tien hebben we onze avondvlucht naar Brussel.

Heel wat ervaringen rijker komen we maandagmorgen aan in Aalter.

Mia en Isabelle